ما ربُّ الارباب را رها و گم کرده ایم !
مردان الهی و تربیت شده که تربیت یافتگان حق هستند، به وسیله قوّۀ عاقله از همۀ مفاسد ونجاسات باطنی پاک هستند، و به سبب قوۀ عقل هیچ گاه به پلیدیهای نفسانی آلوده نمی گردند. انسان به وسیله تربیت الهی به جایی می رسد که حاکم بر هوای نفس می شود. اگر انسان به این مقام رفیع نائل گردد و روحانی شود، بر همه طبیعت حاکم می شود. اراده مرد الهی و انسان کامل روحانی، همه تأثیر گذارنده های طبیعی و عوالم مادی را از کار می اندازد و تصرّف در ماده کائنات و طبیعت می کند. او حاکم است و طبیعت محکوم و تحت فرمان اوست. به برکت نورانیت و ولایت مطلقه حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) انسان، حاکم بر آتشهای دنیا و آخرت می شود و آتش، تحت فرمان او می گردد. تربیت، از مقام رحمت خداوند نشأت می گیرد، لکن انسان، ظلوم و جهول است. متأسفانه ما انسانها ربُّ الاَرباب را، که ربِّ مطلق است رها و گم کرده ایم و به در خانه او نمی رویم و در عوض به در خانه دیگران مراجعه می کنیم. این هم از بی عقلی و جهل انسانهاست.
[ اکبر اسدی ، نردبان آسمان ( مجموعه درس های اخلاق آیت الله بهاء الدینی)، قدسیان ، چاپ دوازدهم ، ص19 و 20 ]
نسخه قابل چاپ | ورود نوشته شده توسط مريم رجبيكلاشمي در 1397/07/09 ساعت 09:09:00 ق.ظ . دنبال کردن نظرات این نوشته از طریق RSS 2.0. |