دوباره ماه شعبان رسید، ماهی كه در آن نورهای درخشانی پا به عالم دنیا گذاشتند و با وجود خود به جهان حیاتی دوباره بخشیدند، از میان این گوهر‌های ناب هستی امام حسین علیه‌السلام و امام عصر(عج) درخشش بیشتری دارند كه یكی در سوم شعبان و دیگری در نیمه ماه شعبان گیتی را با آمدنشان نورانی كردند، یكی با نگاه سرخ خویش فداكاری، از جان گذشتن برای دین و پایداری را به ما می‌آموزد و دیگری با نگاه سبزش، امید به آینده، در انتظار عدالت، به دنبال راستی و زیبایی بودن را به ما نوید می‌دهد. این دو امام گرانمایه پیوند‌های ناگسستنی با هم دارند.
امام مهدی(عج) در خَلق و خُلق شبیه جدش امام حسین علیه‌السلام می‌باشد و به دنبال برپایی حق و عدالت در سراسر جهان است. یاد امام مهدی(عج) تسكین بخش دل امام حسین علیه‌السلام و یارانش در شب عاشورا است و یاد امام حسین علیه‌السلام، امام مهدی(عج) را در شب و روز نالان قرار داده است. او كه هر روز جد غریبش را یاد می‌كند و در سوگ او ماتم می‌گیرد و در انتظار روز عاشورایی است كه دستور قیام به او داده شود و كار نیمه تمام جد غریبش را در برپایی دولت كریمه اهل‌بیت به پایان برساند.
برای این‌كه پیوند میان این دو را فراموش نكنیم؛ در شب میلاد امام زمان(عج)، شب قدر و در دعای ندبه از حسین علیه‌السلام یاد می‌كنیم و شعار سپاهیان حضرت مهدی(عج) «یا لثارات الحسین» است و حضرت مهدی(عج) با یاد او قیام خود را آغاز می‌كند از طرف دیگر در زیارت عاشورا، در میلاد امام حسین علیه السلام و در تعزیت روز عاشورا یاد حضرت مهدی(عج) را فراموش نمی‌كنیم و از خدا می‌خواهیم ما را از یاوران آن امام منتظر برای خونخواهی آن امام شهید قرار دهد.
در روایتی می‌خوانیم:
حضرت سید الشهدا علیه السلام در كربلا رو به اصحاب و یاوران خود كرد و فرمود:
جدم رسول خد اصلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: فرزندم حسین در سرزمین كربلا غریبانه، تنها و با لب تشنه به شهادت می رسد هر كسی او را یاری دهد همانا مرا و فرزندش حضرت مهدی(عج) را یاری كرده است.[1]
اما برای ما كه در كربلا حاضر نبودیم و نتوانستیم جان خود را فدای سالار شهیدان كنیم حالا چگونه می‌توانیم در زمره یاری گران آنان باشیم؟ در پاسخ می‌توان گفت، یاری كردن را می‌توان به یاری قلبی و زبانی و عملی انجام داد.

یاری قلبی

یاری قلبی یعنی ما در دل خواهان یاری امام حسین علیه السلام باشیم و بگوییم اگر ما آن زمان حاضر بودیم آن امام غریب را یاری می‌كردیم. امام رضا علیه‌السلام به ابن شعیب می‌فرماید: ای فرزند شبیب اگر خوشحال می‌شوی ثواب كسانی را كه در راه امام حسین علیه‌السلام به شهادت رسیده‌اند را ببری هر وقت او را یاد كردی بگو «یا لیتنی كنت معهم فافوز فوزاً عظیما» ای كاش با آنان بودم و به آن رستگاری عظیم می‌رسیدم.[2]
اما یاری قلبی وقتی حاصل می‌شود كه ما امامان و جایگاه آنان را به درستی بشناسیم و بعد از شناخت درست، ولی نعمت بودنشان را مورد تصدیق و پذیرش قرار دهیم. شناخت قلبی منتهی به محبت قلبی می‌شود و به دنبال محبت و علاقه یاری قلبی به وجود می‌آید.

یاری زبانی

یاری زبانی مرحله‌ای بالاتر از یاری قلبی است یعنی انسان آن‌چه را در دل به آن عقیده‌مند است بر زبان جاری كند اگر امام حسین و امام زمان(عج) را در دل قبول دارد، بوسیله زبان عقیده قلبی خود را بیان كند و در پرتو اظهار زبانی ولی نعمت خویش را یاری كند. ما می‌توانیم با برپایی مجالس یاد اهل‌بیت در میلاد‌ها و شهادت‌ها و در روزهایی كه منسوب به آنان است و با خواندن زیارت‌ها و دعاهای منسوب به آنان به یاری زبانی آنان برخیزیم.

یاری عملی

كامل‌ترین یاری وقتی حاصل می‌شود كه انسان بعد از یاری قلبی و زبانی، با رفتار خویش در عمل، یاری‌گر امام خود باشد و اگر انسان با كردار خویش، خود را در مسیر بندگی پروردگار متعال قرار دهد و با رفتار خود دیگران را به این مسیر هدایت كند به بهترین صورت امام حسین و امام عصر(عج) را یاری كرده است. هشام بن حكم در اوایل سنین جوانی وقتی كه تازه بر صورتش مو روییده بود بر امام جعفر صادق علیه‌السلام وارد شد. امام او را بالاتر از همه بزرگان اصحاب خویش در كنار خود جای دادند و وقتی دیدند این كار بر سالخوردگان سنگین و گران آمده است هشام را این‌گونه معرفی فرمودند: «هذا ناصرنا بقلبه و لسانه ویده» این شخص با قلب و زبان و رفتار خود یاور ما است.[3]
در پایان یادآور می‌شویم كه اگر می‌خواهیم یاری كننده امام حسین علیه‌السلام و امام مهدی(عج) در این زمان باشیم؛ بهترین كار زنده نگاه داشتن یاد آن دو امام بزرگوار در همه جا با بیان زندگی و رفتار و هدف‌ها و فضایل آنان است و بهترین راه برای این كار نشان دادن فضایل آنان در رفتار و كردار است كه این بهترین شیوه تبلیغ است تا زینت و مایه سرافرازی آنان باشیم نه مایه سرافكندی و شرمساری آنان. به امید آن‌كه پروردگار انسان‌ها ما را از یاوران حضرت مهدی(عج) برای برپایی دولت نور و عدالت و برچیدن بیداد و ستمگری قرار دهد.

* . كارشناس و پژوهشگر.
1. معالی السبطين، ج1، ص208 ـ رياض القدس، ج1، ص263.
2. بحار الانوار، ج44، ص286.
3. بحارالانوار، ج10، ص295، حد4.