در انتهای اقیانوس مواج خیالم سراغی از تو می‌گیرم . شاید از غفلت من بود که یادت را در میان هیاهوی بازار دنیا به دست فراموشی سپردم .

 ای روشنی چشمان منتظر حال و هوای شهر دگرگون است . گویا نسیمی تب دار و نگران در کوچه پس کوچه های شهر می‌گذرد .

 پرچم های سیاه و سبز از خانه‌ها سر بر می‌آورند تا بگویند که محرم فرا می‌رسد و باز بوی عطر چای روضه و علم و دسته های عزاداری…

مولای من امسال هم محرم، تنها روضه گرفتی
تنها گوشه ی خرابه ی شام نوحه ی عمه سه ساله ات را سردادی …
تو بودی و تنهایی ویرانه
تو بودی و ناله های مادر شش ماهه
تو بودی و اشک های عمه جانت زینب
و تو بودی و عطش صحرای کرب و بلا …
                                             آجرک الله یا صاحب الزمان