زندگی نامه

در آخرین روزهای زمستان، یعنی روز بیست و چهارم اسفند 1324 هجری شمسی، در شهر مقدس قم و در خانة فقیهی وارسته و مجاهدی نستوه و مخلص به نام حاج آقا روح اللّه که بعدها به امام خمینی (رحمه الله) معروف شد نوزادی دیده به جهان گشود که نام او را احمد نهادند. دغدغه دین از حرارت نوای اذان و اقامه خمینی کبیر به جان احمد نشست و مادرش، با شیرة جان خویش، صبر و استقامت را به روحش تزریق کرد .

حجت الاسلام والمسلمین حاج سید احمد خمینی( رحمه الله) پس از اتمام دوره ابتدایی، در رشته طبیعی از دبیرستان حکیم نظامی قم ، دیپلم گرفت. پس از اخذ دیپلم، چهار بار به عراق مسافرت کرد و در یکی از سفرها، دروس حوزوی خود را در نجف اشرف شروع نمود و همان جا به دست مبارک پدر، مفتخر به لباس مقدّس روحانیت شد و بعد از آن، به قم

قم بازگشت و ادامه تحصیل داد. ایشان دروس سطح را در محضر اساتیدی چون صادقی، محمد فاضل و سلطانی به پایان برد و دروس خارج را در قم و نجف، نزد حضرات آیات، موسی زنجانی و حائری در قم و نیز امام و برادر بزرگوارش مرحوم آقا مصطفی خمینی ادامه داد. ایشان، همچنین در جلسات درس استاد شهید مرتضی مطهری شرکت می کرد .

مرحوم سید احمد خمینی بعد از قیام 15 خرداد 1342 و تبعید حضرت امام(رحمه الله) به ترکیه و سپس عراق، در حالی که هجده سال بیشتر نداشت، وارد جریانات سیاسی و انقلابی شد و به عنوان حلقه ارتباطی میان مبارزان انقلابی و امام راحل، نقش مهمی را ایفا کرد. دریافت اعلامیه های امام از نجف، تکثیر آن در قم و پخش گسترده آن در سطح کشور، تنها گوشه ای از اقدامات مهم ایشان در آن روزهای پرمخاطره است. اسناد سازمان اطلاعات و امنیت رژیم شاهنشاهی نشان می دهد که تلاش های بی وقفه حاج 

سید احمد در جهت برقراری ارتباط میان رهبری نهضت و انقلابیون، ساواک را بر آن داشت تا برای تخریب چهرة وی، اقدام به پخش شایعاتی مبنی بر ارتباط امام خمینی و پسرانش با مقامات دولتی رژیم شاهنشاهی کنند؛ شاید که ذهنیت مبارزان، نسبت به این خانواده مشوش شود؛ اما هرگز موفق نشدند .

حاج احمد و انقلاب

با اینکه حاج احمد آقا، سال های متمادی در محضر اساتید، تلمّذ و شاگردی می کرد ولی هنوز روح تشنه اش، از کوثر زلال علم و دانش سیراب نشده بود که در برابر مسئله مهم تری قرار گرفت و آن، اوج گیری جریانات سیاسی و انقلاب بود. وی در این باره چنین می گوید: «با آنکه از لحظه ها استفاده می کنم تا در مواقعی که از کارهای سیاسی و اجتماعی فارغ می شوم، به مطالعه، بحث و تفکر در علوم مورد علاقه ام بپردازم ولی بیشتر اوقاتم صرف کارهای سیاسی و اجتماعی می شود. ترجیح می دهم لحظات عمرم را در خدمت امام عزیز، چون خدمتگزاری صادق و حلقه به گوش باشم و درد جانسوز دوری از مطالعه را به جان خریدار . »  

غروب مهر

حاج احمد آقا، در اواخر عمر خود، به روستایی در حواشی قم رفت و در خانه ای کاهگلی، سه ماه را با کتاب «اربعین» امام(رحمه الله) گذراند؛ چرا که از عارفی شنیده بود که چند ماه بیشتر به پایان عمرش باقی نمانده است و او می خواست از همین اوقات، بهترین آمادگی ها رابرای دیدار یارفراهم کند .مرحوم سید احمد خمینی در شبِ 23 اسفندماه 1373 بعد از فعالیت های روزمره، به خواب شبانه رفت؛ ولی دیگر برنخاست . زمانی که پزشکان بر بالین ایشان حاضر شدند ،  

ساعتی از ایست قلبی او می گذشت و چون خون به مغز نرسیده بود، ایشان دچار مرگ مغزی شده بودند . اگرچه در اثر تلاش پزشکان، قلب ایشان به کار افتاد و ضربان آن به حالت طبیعی برگشت ولی اعمال حیاتی مغز از سرگرفته نشد و سرانجام، در روز 26 اسفند ماه 1373، ضربان قلب ایشان نیز متوقف گشت و یادگار امام، به سوی پدر گرامی اش پرکشید .

مورد تأیید امام(رحمه الله )

امام راحل در زمان حیات خود، فارغ از رابطه پدر و فرزندی در پیامی درباره حاج احمد آقا، چنین شهادت داد: «اینجانب در پیشگاه مقدس حق، شهادت می دهم که احمد از اول انقلاب تاکنون و از پیش از انقلاب، در زمانی که وارد این نوع مسائل سیاسی شده است، از او رفتار یا گفتاری که برخلاف ایدة انقلاب اسلامی ایران باشد، ندیدم. او در تمام مراحل، از انقلاب پشتیبانی کرده و در مرحله پیروزی شکوهمند انقلاب، معین و کمک کار من بوده است و خود نیز می گفت، از زمانی که خود را شناخته، لحظه ای از خدمت به آرمان های امام سر باز نزده است . »  

نامیِ گمنام

سیداحمد خمینی(رحمه الله) اهل سازش با کسی نبود و با صراحت، آنچه در راستای اهداف بلند و آسمانی وی نبود، طرد می کرد. موقعیت ایشان، بسیاری از احزاب را بر آن داشت که وی را جزء گروه و تشکّل خویش معرفی کنند، ولی ایشان با تیزبینی و درایت خاص خویش، به صراحت اعلام می کرد که جزء هیچ دسته و گروهی نیست. از این جهت، گروه هایی که ایشان را جزو خویش نمی دیدند، از وی رنجیده خاطر می شدند و چه اتهاماتی که نثار آن دريادل نمی کردند؛ اما شگفت آنکه او هرگز لب به شکوه نگشود و از خود دفاعی نكرد؛ بلكه به 

عکس، حتی در نوشته ای اعلام کردند: «که این جانب، راضی نیستم این نامه هایی را که حضرت امام راحل(رحمه الله) در دفاع از مظلومیت من نوشته اند، [در کتاب ها] بیاورید . »

زهد و پارسایی

از او که حقیقتاً «آقازاده» و «امام زاده» بود ما تَرَک و ارثی باقی نماند و این، از بند هفتم وصیت نامه اش روشن است: «من شخصاً در هیچ بانک و مؤسسه ای یا شرکتی و از این قبیل، وجهی ندارم و اگر مختصر پولی در بانک تعاون اسلامی دارم، شهریه های مراجع بزرگوار قم است که باید صرف فقراء گردد». البته از پدری همچون امام رحمه الله، عجیب نیست که چنین فرزندی را در زهد و سادگی تربیت کند؛ که مثل خود او دار و ندارش را به پای مردم و نهضت و کشور بریزد و هیچ اندوختة مادی فراهم نکند .

احمد آقا، وقف انقلاب

حاج احمد آقا(رحمه الله) خود را وقف انقلاب و امام کرده بود. در تأیید این ادعا؛ همین جمله از امام راحل کافی است که به حاج احمد فرمودند: «تو شب و روزت را وقف کرده ای و برای اسلام و انقلاب کار می کنی». به گفته شاهدان عینی، تراکم کارها و فعالیت های احمد آقا در نوفل لوشاتو به حدّی بود که چندین بار به بستر بیماری افتاد. البته خود ایشان، کارهای خویش را خیلی کوچک می شمرد و خود را کوچک ترین فرد احساس می کرد؛ در حالی که برای حفظ سلامت امام و مداوای بیماری قلب آن نازنین، گاه آن چنان 

خود را فراموش می کرد که نقل کرده اند حضرت امام در بستر بیماری، خطاب به پزشکانی که به بالینش آمده بودند فرموده بود: اول احمد را دریابید که او به مراقبت نیازمندتر از من است . » 

هم او بود که پس از شهادت برادرش، مرحوم حاج آقا مصطفی خمینی(رحمه الله) در آن شرایط سخت، یار و غمخوار امام بود و تلاش می کرد که ضربه و فشار کمتری به امام رحمه الله و اصحاب او وارد آید. خود او می گفت: «به جای این که به درس و مباحث علمی برسم، ترجیح می دهم خود را قربانی انقلاب، امام و مردم کنم و سپر دردها و رنج های امام باشم .

تیزبینی و آینده نگری

در ماجرای تبعید امام(رحمه الله) از نجف به بصره به قصد کویت، در آن بیابان خشک و برهوت که امام، جز خدا پشتیبانی نداشت، حاج احمد آقا بود که پروانه وار به دور شمع وجود امام خمینی(رحمه الله) می چرخید و هم او بود که با تیزبینی خاص خویش، پیشنهاد مهاجرت به فرانسه را به امام داد و باعث شد که صدای مظلومیت مردم ایران و امام، در دل اروپا طنین انداز شود. بازگشت امام از پاریس به تهران نیز، آن هم در آن ایام سرنوشت ساز دهه فجر، پیشنهاد به جا و سرنوشت ساز احمد آقا بود که آن سفر تاریخی را تبدیل به نقطه عطفی در دوران انقلاب و پیروزی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران کرد .

حفاظت از امام(رحمه الله )

نقش مرحوم حاج احمد آقا خمینی در حفاظت هوشمندانه و مدبّرانه از

وجود نازنین بزرگْ معمار انقلاب، حضرت امام، فراموش ناشدنی است؛ آن هم در آن مدت طولانی و با وجود توطئه ها و نقشه های شوم دشمنان و بدخواهان انقلاب که حتی به خردسالان هم رحم نمی کردند و برای نابود کردن انقلاب و خشکاندن ریشة آن، حاضر به هر گونه اقدام جنایتکارانه بودند .

با در نظر گرفتن محل خانة حضرت امام که در محله ای معمولی قرار داشت و با توجه به روحیه ایشان، مبنی بر تماس مداوم با مردم، اهمیت نقش احمد آقا در حفاظت از جان امام بارزتر می شود؛ چرا که ایشان با ایجاد تشکیلات منسجم امنیتی و با توجه به همه جوانب ، این کار خطیر را بر عهده داشتند و به نحو احسن نیز از عهده این مسئولیت مهم و حساس برآمدند .

پرستاری و مراقبت از پدر

حضرت امام خمینی(رحمه الله) به دلیل بیماری و کهولت سن، نیاز به مراقبت همیشگی داشتند و احمد آقا، بهترین گزینه برای این امر خطیر بود. رساترین کلام در مورد ایثار احمد آقا را باید از زبان رهبر فرزانه انقلاب، حضرت آیت اللّه خامنه ای شنید که می فرماید: «بی شک سلامت و توان جسمی و قدرت کاری آن قائد عظیم الشأن، در دوران پرمخاطرة ده ساله، با وجود کهولت سن و بیماری قلبی، در میان عوامل و اسباب عادی، از همه بیشتر به ابتکار و مراقبت و پی گیری دلسوزانة این فرزند مهربان وابسته بود. ملت ایران از این بابت بسی مدیون این عزیز فقید است . »

  کوچکترین قدمی، علیه رهبری بر ندارید

سید احمد خمینی در سخنانی در سال ۱۳۶۹ با نام بردن از حضرت آیت الله خامنه ای به عنوان شاگرد حضرت امام خمینی(رحمه الله) و بیان این که هیچ کس حق شکستن حریم رهبری را ندارد، رهبری نظام را از اصول خدشه ناپذیر انقلاب اسلامی دانست و از همه درخواست کرد تا به دستورات رهبری عمل کنند .  

وی در بخشی از سخنان خویش می گوید: «ما امروز موظف هستیم پشت سر مقام رهبری حضرت آیت الله خامنه ای حرکت کنیم و هر چه ایشان گفت، گوش کنیم. اگر روزی حرکت ما با حرکت ولیّ نخواند، بدانید که نقص از ماست… اطاعت از خامنه ای، اطاعت از امام است. هر کس منکر این معنا شود، مطمئن باشید در خط امام نیست و هر کس بگوید که اطاعت از امام، غیر از اطاعت از حضرت آیت الله خامنه ای است، در خط آمریکاست. من بعد از رحلت امام، با خدا و امام عهد کرده ام که کوچک ترین قدمی را علیه رهبری و حتی برخلاف میل رهبری برندارم . »  

ایشان در آخرین عبارات وصیت نامة خویش نیز، خطاب به فرزندان خود می نویسد:« به حسن و برادرانش این توصیه را می نمایم که همیشه سعی کنند در خط رهبری حرکت کنند و از آن منحرف نشوند؛ که خیر دنیا و آخرت در آن است و بدانند که ایشان موفقیت اسلام و نظام و کشور را می خواهند. هرگز گرفتار تحلیل های گوناگون نشوند که دشمن در کمین است . »

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

سایت حوزه