الف. مکه و کوفه، خاستگاه و پایگاه مشترک
امام حسین(علیه السلام)، نهضت خود را از مکه آغاز کردند؛ یعنی پس از خروج از مدینه، به مکه آمدند، در کنار بیت‌الله الحرام، از قیام خود به مردم خبر دادند و آن‌گاه به سمت کوفه حرکت کردند.
بر اساس روایات، امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) نیز پس از ظهور، در مکه، جهانیان را به بیعت با خود فرا می‌خوانند و آن‌گاه حرکت های اصلاحی را شروع خواهند کرد و پس از اتمام قیام و برقراری عدل در سراسر جهان، مقرّ حکومت خویش را در کوفه قرار خواهند داد. چنان‌چه، حضرت امام باقر(علیه السلام) فرموده‌اند: «یَخرِجُ مِن مَکّه هُو و مَن مَعَه الثلاثَ مِاَه وَ بِضعَةَ عَشَر یُبایِعُونَه بَینَ الرُّکنِ وَالمَقام ؛ او[حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف )] وسیصد نفر از یارانش، از مکه برخواهند خواست و ده‌ها نفر با او بیعت خواهند کرد .» (بحارالانوار، ج52، ص‌225)
ب. شرایط اجتماعی یکسان

قیام امام حسین(علیه السلام)در زمانی صورت گرفت که جامعة اسلامی، به شدت به سمت فساد و تباهی سوق داده می‌شد و حاکمان فاسد و ظالم، در رأس آن قرار گرفته بودند.  شرایط به گونه‌اي بود که امام حسین(علیه السلام) می‌فرمود:
« اَلا تَرونَ اَنَّ الحقَّ لا یُعمَلُ بِه وَاَنَّ الباطِلَ لایُتَناهی عَنه ؛ آیا نمی‌بینید که به حق عمل نمی‌شود و از باطل جلوگیری نمی‌گردد؟» (تحف العقول، چ دوم، 1363ش، ص‌245)
طبق روایات، همین شرایط در زمان ظهور حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف)نیز پیش خواهد آمد.

بر اساس بسیاری از روایات، آن حضرت، هنگامی که از پشت پردة غیبت خارج شوند ظلم و تباهی، توسط حاکمان جور، جهان را فرا گرفته و مردم از زندگی، ناامید شده اند. چنان‌چه امام صادق(علیه السلام)در این‌باره فرموده اند: «به خدا سوگند؛ آن‌چه چشم به راهش هستید، فرا نمی‌رسد مگر بعد از یاس و ناامیدی. (الغيبه، ص‌336)

 
ج.حامیان‌ویاران
درحادثة کربلا، یاران اندکی، امام را همراهی کردند که سرانجام نیز همگی به شهادت رسیدند؛ اما همین عدة قلیل، نسبت به امام حسین(علیه السلام)، چنان پاک‌باخته بودند که مرگ در رکاب آن حضرت را افتخار می‌دانستند. ابا عبدالله(ع) در توصیف ایشان می‌فرمایند:«فَاِنّی لا اَعلَمُ اَصحاباً اَولی وَ لا خَیراً مِن اَصحابی؛ همانا من یارانی والاتر و بهتر از یاران خود، سراغ ندارم . » (بحارالانوار، ج44، ص‌329)
در نهضت حضرت حجت(عجل الله تعالی فرجه الشریف)نیز از سیصد و سیزده نفر به عنوان یاران خاص، یاد می‌شود که کاملاً مطیع و شیفتة امام خود هستند: « هُم اَطوَعَ لَهُ مِن الاَمَة لِسَیِّدِها ؛ آنان نسبت به مولای خود، مطیع‌تر از کنیز هستند . (بحارالانوار، ج52، ص308)
بنابراین، همان‌طور که حماسة عاشورا با جانبازی عده‌ای اندک، رقم خورد قیام حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) نیز با محوریت عده‌ای اندک، اما پاک‌باخته به انجام خواهد رسید.
د. موانع و مشکلات
از دیگر وجوه مشترک عاشورا و انتظار، موانع و مشکلاتی است که بر سر راه هر دو، وجود دارد. قیام امام حسین(علیه السلام)در شرایط بسیار سختی صورت گرفت؛ به طوری‌که هم‌اکنون، پس از چهارده قرن، شیعیان به یاد مصیبت‌ها و مظلومیت‌های امام حسین(علیه السلام) و اهل بیت آن حضرت، اشک می‌ریزند. اصولاً انقلاب‌های پایدار و جهانی، همواره با ریخته شدن خون، به ثمر می‌نشینند. قیام حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) نیز از این ویژگی مثتثنی نیست و آن هم با ایثار و جانبازی آن حضرت و یارانشان، به پیروزی خواهد رسید. امام صادق(علیه السلام)در تفسیر آیة «وَلَنَبلُوَنَّکُم بِشیءٍ مِنَ الخَوف وَالجُوع» (بقره/155) می‌فرمایند: «لَو قَد خَرَجَ القائِمَنا لَم یَکُن اِلا العَلَق والعَرَق وَالقَوم عَلی السُّروج ؛ هنگامی که قائم ما قیام کند، خون است و عرق‌ریختن و سوار بر مرکب‌ها بودن» . (بحارالانوار، ج52، ص‌59)