سوره کوثر، کوچک ترین سوره قرآن است که حدوداً یک سطر از قرآن را به خود اختصاص می دهد و تقریباً ده کلمه دارد؛ با این حال سوره ای است که با آن نیز تحدّی صورت گرفته است.تحدّی، یعنی اعلام عمومی،و این که هر کس می گوید قرآن از نزد خداوند نیست، نظیر سوره های قرآن بیاورد1 که شامل سوره کوثر نیز می شود.اگر انسان ها ـ حتی با کمک وسایل و تکنولوژی پیشرفته و یا با کمک جن و غیر آن ـ نتوانند، نظیر آن را بیاورند ـ که تا کنون نتوانستند ـ در مقابل فریاد مبارزه طلبی قرآن شکست خورده اند.

حال سخن این است که مگر این سوره چه چیزی دارد که به آن ویژگی خاص بخشیده و آوردن نظیری برای آن را ناممکن ساخته است؟

همان گونه که مکرر بیان شده است، شناخت تمامی ابعاد یک سوره، تاکنون برای هیچ یک از مفسّران ، محققان و قرآن پژوهان حاصل نگشته و هیچ یک از آنان به تمامی راز و رمزهای یک سوره پی نبرده اند و آن چه برایشان آشکار گشته، در مقابل آن چه هنوز در خِفا مانده، اگر کمتر نباشد،بیش تر نیست.

مثلاً در همین سوه کوثر فهمیده اند که کلمات، اعم از اسم و فعل هایی که در این سوره به کار رفته، هیچ یک، در هیچ جای قرآن به این صورت به کار نرفته است.به عبارت دیگر، تمامی اسم ها و فعل های این سوره، در تمامی قرآن منحصر به فرد است.«اعطیناک»، «الکوثر»، «فصل»، «لربک»، «وانحر»، «شانئک» و «الابتر» همه، الفاظی هستد که تنها در این سوره به کار رفته اند.حتّی لفظ «ربک» که در قرآن 242 بار به کار رفته،به صورت «لِربکَ» تنها در همین سوره آمده است.

انحصاری بودن کلمات این سوره، حتماً نشانه و رمزی از بی همتایی معنای «کوثر» می باشد و دلالت می کند که «کوثر» هر چه باشد ـ اعم از حوض کوثر یا نهری در بهشت یا خیر و خوبی فراوان و یا… ـ بی همتا، بینظیر و بی بدیل است.

این گونه تعامل لفظ با معنی، خود یکی از اعجاز های قرآن می باشد که باید در جای جای قرآن مورد دقّت قرار گیرد.

1.اشاره به آیه 23 ازسوره بقره است.